niedziela, 7 stycznia 2018

Jak śliwki w kompot

5 kwietnia
Chociaż żaby zostały usunięte, a uczniowie mieli obiecany dzień wolny od nauki szkolnej, w Wielkiej Sali, na korytarzach, a nawet w bibliotece nie mówiło się o niczym innym, jak o wydarzeniach poprzedniego dnia. Chłopak, który za tym stał, a okazało się, że rzeczywiście był to chłopak, był obiektem kpin kolegów oraz wściekłych spojrzeń koleżanek. Żabi Cassanova, ponieważ tak go teraz nazywano, nie miał łatwego życia. Gdziekolwiek by się nie pojawił, ktoś rzucał jakimś zgryźliwym komentarzem. W odpowiedzi otrzymywali zazwyczaj warknięcia typu: „Wal się”, „Tylko byłem dla niej miły!”, „To ona coś sobie uwaliła!”, „Jestem mężczyzną! Tylko flirtowałem!”, „Pieprz się”. Nie było więc wątpliwości, co do tożsamości winnego.
Zardi odetchnęła dzięki temu z ulgą, ponieważ nie musiała rzucać się na pomoc przypadkowej osobie w tarapatach. Podejrzewałem, że za wspomnianą ulgą jaką odczuła kryło się coś więcej, ale uznałem, że gdyby chciała mi o tym powiedzieć, zrobiłaby to, więc nie pytałem.
- Jestem ciekaw, jak dyrektor to wszystko rozwiązał. - westchnąłem podczas obiadu, spoglądając na stół nauczycielski. Naprawdę zżerała mnie ciekawość, w jaki sposób Dumbledore zdołał załagodzić całą sprawę, pozbyć się żab oraz ocalić życie Ślizgona, który tak naraził się nimfie. W końcu ta wiedza mogłaby mi się kiedyś przydać. Nigdy nie wiadomo.
- Pewnie obiecał jej coś w zamian. - Syriusz wzruszył obojętnie ramionami i porwał z mojego talerza jednego klopsika.
- Albo powiedział, że Ślizgon jest nieletni i pójdzie siedzieć za dobieranie się do niego. - James uśmiechnął się zadowolony ze swojego żartu. Cóż, dobrze, że przynajmniej jego to bawiło.
Syri ukradł mi kolejnego klopsa, więc uderzyłem go lekko po dłoni.
- Nie wolno! - skarciłem chłopaka. - Chcesz to sobie nałóż.
- Nie, nie. Chciałem tylko skosztować i właśnie to zrobiłem. Więcej nie chcę.
Westchnąłem i pokręciłem głową z rezygnacją. Dołożyłem sobie klopsów w zamian za te, które mi zjadł i w spokoju dokończyłem swój obiad. W tym czasie przyjaciele zastanawiali się nad tym, w jaki sposób powinniśmy spożytkować pozostałą resztę tego wolnego dnia, jako że jego bezowocną połowę już mieliśmy za sobą.
Jak łatwo się domyślić, nie doszli do niczego. Pragnęli dodatkowego dnia wolnego od nauki, ale teraz kiedy go mieli, nie potrafili wpaść na żaden sensowny pomysł pozwalający na jego wykorzystanie.
- Możemy pouczyć się do egzaminów. - zaproponowałem, ale spojrzenia jakie mi posłali były więcej niż wymowne. Nauka nie wchodziła w grę. Bezczynne leżenie również nie było opcją do zaakceptowania, ponieważ nie planowałem marnować cennego czasu.
- Nie możemy się nudzić, ale nie planuję też wkuwać, więc naprawdę musimy znaleźć coś innego. - James oparł łokcie o stół i na dłoniach złożył głowę. - Chętnie bym coś przeskrobał, gdyby tylko była ku temu okazja.
- Szkoda więc, że takiej okazji nie ma i nie będzie, ponieważ ci na to nie pozwolę. - powiedziałem poważnie. - Nie chcę pod koniec szkoły narobić sobie większych kłopotów niż dotychczasowe.
- A jakie ty masz teraz kłopoty, Remi? - okularnik spojrzał na mnie z wyraźną wyższością i z zadowoleniem. - Czekaj, czekaj! Nie mów mi, niech sam zgadnę. Żadne!
Pokazałem mu język. Nie miałem kłopotów i chciałem żeby tak zostało. Co w tym złego?
- Nie wierzę, że to mówię, ale chyba się starzejemy. - Black powoli sączył sok. - Mamy osiemnaście lat i zachowujemy się jak banda tetryków. Zboczony dziad uganiający się za krótkimi spódniczkami – wskazał Petera, - wiekowy profesor, który poza swoimi badaniami naukowymi świata nie widzi – tym razem jego palec wystrzelił w moim kierunku, - stary emeryt, który chciałby wykorzystać ostatnie lata życia na szaleństwa, ale wśród ludzi zachowuje się jak neandertal – tym razem był to opis Jamesa, - i w końcu ostatni z tej czwórki, leniwy staruszek, który mógłby robić wiele, gdyby tylko mu się chciało tak jak mu się nie chce. - Black uderzył kciukiem o swoją pierś. - Granica między tak zachowującymi się starymi a młodymi jest cienka, ale wydaje mi się, że w naszym przypadku bardziej pasujemy do tej pierwszej grupy.
Nie mogłem temu nawet zaprzeczyć. Chyba naprawdę przedwcześnie się starzeliśmy. Czy to normalne w przypadku tak młodych osób? Gdybyśmy mieli… trzydzieści, no może czterdzieści lat, uznałbym to za coś naturalnego, ale w wieku głupich osiemnastu lat na pewno nie powinno tak być.
- Musimy zrobić coś, co pozwoli nam się odmłodzić i nie, nie mówię o twoim fotelu tortur ogórkowych, James. - Syri rzucił okularnikowi poważne spojrzenie, nie pozwalając mu dojść do słowa.
- Gdybyśmy mieli jakieś pomysły, nie byłoby tej rozmowy, więc problem nadal pozostaje. - zauważył nieśmiało Peter. - Ja nie mam nic przeciwko podglądaniu przez cały dzień dziewczyn.
Jego słowa wywołały zbiorowe ciężkie westchnienie.
- W to nie wątpimy, Pet. Możesz nam wierzyć. - mój Black chyba się trochę załamał, jeśli wziąć pod uwagę jego minę.
- O, panom się najwyraźniej nudzi! Doskonale! - poczułem na ramieniu uścisk pulchnej dłoni Slughorna, a za sobą jego radosny głos.
„Cholera!” pomyślałem szybko rozglądając się wokół. A więc to dlatego wszyscy tak szybko zaczęli opuszczać Wielką Salę. Musieli zauważyć, że nauczyciel eliksirów szuka jeleni do pomocy i oto udało mu się trafić na takich, którzy zajęci głupią rozmową nie dali nogi na czas.
- Poproszono mnie o pomoc przy porządkach w bibliotece i na jej zapleczu, więc idealnie się nadacie. Tyle par rąk, jestem szczęściarzem! - świergotał uradowany.
- Co on dzisiaj wypalił? - James szepnął cicho do Syriusza, który wzruszył niemal niezauważalnie ramionami.
- Pytanie powinno brzmieć „ile on dzisiaj wypalił?”, bo wystarczy spojrzeć na ten jego uśmiech aby wiedzieć, CO palił.
- Jestem pewny, że każdy z was znajdzie dla siebie działy, które chętnie uporządkuje. No więc, zapraszam, panowie. Zapraszam.
Było oczywiste, że skończyliśmy już obiad, więc nawet nie mogliśmy odwlec tej przymusowej pracy na rzecz szkoły.
- Proszę, oto lista działów, w których musicie poukładać książki w kolejności alfabetycznej. Niektóre autorami, inne tytułami. Wszystko jest napisane pod konkretnym działem. - jego wesoły, wręcz radosny głos doprowadzał mnie do szału.
Byłem zaskoczony tym, jak szybko Peter zaznaczył na otrzymanej od nauczyciela kartce działy, którymi chce się zająć. Slughorn rzucił okiem na jego wybory i uśmiechnął się konspiracyjnie. Nachyliliśmy się z resztą chłopaków nad świstkiem papieru i spojrzeliśmy po sobie. Większość działów znajdowała się a zapleczu, jako że były przeznaczone dla dorosłych czytelników i wielu uczniów nawet nie wiedziało o istnieniu tych książek. Przede wszystkim chodziło o ostre romanse, romanse erotyczne i czyste erotyki. Wcale nas to nie dziwiło.
Wybraliśmy z chłopakami przydział obowiązków dla siebie, nie zwracając szczególnej uwagi na to, co nam się dostało. Syriusz miał dla siebie między innymi jakieś biologiczno-magiczne działy, James dał się wrobić w historyczne, zaś ja wziąłem socjologiczno-psychologiczne. Inaczej mówiąc, do uporządkowania było to, co najmniej interesowało ogół uczniów tej szkoły lub czego po prostu mieli nie ruszać. Zauważyłem, że Slughorn już wcześniej wykreślił dział ksiąg zakazanych, więc podejrzewałem, że ma zamiar zająć się nim samemu. Nie ufał nam więc do końca lub zwyczajnie nie chciał ryzykować, że przypadkiem sprowadzi uczniów na złą drogę.
- To będzie najnudniejszy dzień wolny w historii. - westchnienie Jamesa było słyszalne dla naszej czwórki, ale nie dla idącego przed nami nauczyciela.
- Jest jeden taki, dla którego będzie to najlepszy dzień wolny w historii. - Syriusz kiwnięciem głowy wskazał Petera, na którego twarzy widniał okropny, obleśny uśmiech.
Tak, nie ulegało wątpliwości, że Pettigrew cieszył się z takiego obrotu spraw jak nikt inny. Nie uważałem za rozsądne wpuszczać zboczeńca do działu erotyków w trosce o wszystkie te dziewczyny, które później będzie prześladował, ale z tym akurat będzie musiał radzić sobie Slughorn, jeśli zrobi się z tego afera i ktoś będzie musiał za to odpowiedzieć.
Weszliśmy za nauczycielem eliksirów do biblioteki i stanęliśmy jak spetryfikowani. Do tej pory uważałem, że będzie do zajęcie na góra dwie godziny, ale teraz widząc z czym mieliśmy pracować zwątpiłem, że uwiniemy się z tym nawet do podwieczorku. Góry nowych i starych książek czekających na segregację, ocenę ich stanu i ułożenie na półkach. Wykorzystywanie uczniów do takiej harówki powinno być zakazane. Nawet jeśli w grę wchodziły książki.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz