3 lata Notka Urodzinowa III.

Dziś ostatni dzień świętowania! Świętujemy za to urodzinki Akemi! Więc czego jej życzyć? Spełnienia marzeń! Yaoica! Wena! Najlepiej takiego bosko pięknego... skośnookiego? Och, dowolność! I wszystkiego innego co do życia potrzebne!

 

Alen: Gril rodzinny z okazji 3 urodzin bloga, relacja na żywo. Relacjonuje Kicham_sam... tfuj! Kirhan_san. Have a nice day! Dziś świętujemy w innej formie, jednak Ci najwytrzymalsi powinni jakąś ją przetrzymać ^^”

 

PODWÓRZE PRZY DOMU BABCI, MIEJSCE WSZELKICH RODZINNYCH GRILÓW:

Kirhan: Witam! Jak już wiemy dziś ostatni dzień naszego święta! Wątpię by był z nami ktoś, poza starą dobrą (lub mniej dobrą =.=) autorką, kto przetrwał te trzy lata będąc niezmiennie na posterunku. Nie mniej jednak witam WSZYSTKICH, którzy są dziś z nami! – rozgląda się na boki – Już widać grupki grilowe, zapewne obecne przy każdej rodzinnej uroczystości... Podejdźmy i sprawdźmy jak to wygląda!

 

PRZY GRILU:

Fabien: Ale nie za mocno! – desperacki jęk – Mięso ma być lekko krwiste!

Marcel: Mówiłem ci. Chcesz krwiste to wrzuć w żar i wyciągnij. Będzie osmolone z wierzchu i krwiste w środku. – spokojnie, ale przewraca oczyma. Wie, że ma przewagę.

Fabien: >.< Nie jestem na tyle zdesperowany!

Marcel: Więc się przymknij i nie jęcz. Chcesz mi tym zatruć Fillipa? Nie każdy ma twój żołądek ze stali... Wróć... Śmietnik, nie żołądek!

Fabien: -.- Blood, a ty, co o tym myślisz? – błagalne spojrzenie.

Blood: Myślę, że jeśli się nie odsuniesz ucierpi twoja koszula. Ogień się rozpalił... – drapie się za uchem.

Fabien: o.O - odskakuje szybko oglądając rękaw ulubionej koszuli. Całe szczęście ocalał.

Marcel: Po co znowu tak gwałtownie? Byłbyś przynajmniej KRWISTY W ŚRODKU. – kpi.

 

PRZY WODOPOJU... TFU! STOLE Z NAPOJAMI:

Cornelius: Ale daj, daj, daj, daj, daj! Q,Q

Tenshi: Zapomnij. Mówiłem ci, że nie dostaniesz!

Cornelius: Ale ma taki ładny kształt... =^^= Podłużny i z tym kształtnym zakończeniem... Jeżeli nie chcesz mi go dać to, chociaż pozwól popatrzeć jak wypływa pianka! – błysk w oczach – Ale popatrz jak zachęca... Aż się prosi żebym wziął do ust i pociągnął jak z cumla wypijając całe mleczko.

Tenshi: Dobrze powiedziane. Pociągnij sobie mleczka!

Reijel: A może ty nie chcesz piwa tylko naprawdę chcesz pociągnąć mleczka? Takiego typowo męskiego... – on i Tenshi sączą piwo. Reijel ma na kolanach Olivera, któremu masuje udo.

Cornelius: Jestem wybredny pije mleko tylko od jednej krowy prosto z dojka – pokazuje mu język.

JEB!

Cornel dostał przez łeb.

Eric: Mogę przyłączyć się do rozmowy? – syczy przez zęby i zabiera Cornela z daleka od mężczyzn i piwa.

 

STOLIKOWE KÓŁKO DYSKUSYJNE:

Oliver: Jaki on słodziutki! *^^* – o Nathanielu jak dobra ciocia, siedząc bokiem na kolanach Reijela – Ma taką słodką buźkę! Cudny jest! Też chcę takiego... – odwraca się do Reijela – Zrób mi takiego!

Reijel: o.O Phi! - głośne prychnięcie – Uważaj, bo naprawdę zrobię i będziesz musiał go urodzić! – ostro i wraca do rozmowy z Tenshim i... piwa.

Oliver: Jeszcze do mnie przyjdziesz! – odwraca się do Nathaniela, który śmieje się radośnie trzymany w pasie przez Fillipa. – *^^* Najsłodsze dziecko, jakie widziałem! I taki grzeczniutki...

Fillip: Przestań go tak wychwalać, bo muszę w końcu czemuś zaprzeczyć, a jak na razie nie mam, czemu! ^///^ – speszony, że ma takie idealne dziecko.

Oliver: Zamienię się z tobą. Dasz mi małego, a ja dam ci Reijela >.<. Jeśli go do czegoś przymusisz może ci się przydać! – rozpływa się nad malcem.

Michael: Ja bym za niego kochanka nie oddał, ale tak raz na jakiś czas można się nim pozachwycać. – rzuca z pełnym przekonaniem i zaplata małemu niewielkie warkoczyki na włoskach.

Gabriel: Gdybyś ty miał mieć takie słodkie dzieciątko zdeprawowałbyś je od razu. Widzisz, jaki on ma niewinny wzrok? – głaszcze malca po nosku, a ten uśmiecha się szeroko i mruży oczka.

Nathaniel: Ta – odwraca się do Fillipa i wyciąga do niego łapki. Ten bierze go na ręce.

Fillip: Co się dzieje, kochanie moje? – łagodnie. Maluch pochyla się nad jego uchem.

Nathaniel: Si – bardzo cicho.

 

PLACYCHO PRZED DOMEM:

Karel: Więzienie jest na schodach. Jeśli się kogoś złapie tam się go zostawia. Jesteś uwolniony, jeśli inny złodziej cię dotknie, a jeśli złapie się i jednego i drugiego to jest zamiana i wtedy ja i Cornel jesteśmy złodziejami, a wy policjantami.

Thomas: I nie ma oszukiwania!

Cornelius: Chwila, chwila. Ze złapanym złodziejem mogę zrobić, co chcę, no nie? Byleby w więzieniu... – pożądliwe spojrzenie na Erica.

Karel: Tak, ale tylko w więzieniu i nie cały czas.

Cornelius: Wystarczy mi czasu, nie ma sprawy. To uciekajcie!

 

HUŚTAWKA:

Sheva: Mówię wam, wystarczy ich cichcem związać, a jak się poczują bezbronni od razu się podniecą!

Alen: Nie na każdym to zadziała. Blood prędzej by mnie zabił niż się podniecił – niezadowolony pomruk.

Ryo: Jeśli z wiązaniem to najlepiej przebrać się w jakiś wyzywający strój. To zawsze działa!

Alen: Ale nie na Blooda.

Kinn: A co w ogóle go podnieca? – solo, ale dużo czytał.

Alen: Nie wiem! W tym problem, że nie da się tego rozpracować!

Ryo: Więc połóż się nagi na stole w otoczeniu owoców, albo jakiś łakoci...

Sheva: Zawsze możesz też związać go, ale traktować jak cezara... Daj znać czy cokolwiek zadziała. Wtedy pomyślimy dalej!

 

BEZPIECZNA ODLEGŁOŚĆ:

Kirhan: Tak właśnie wyglądają grile rodzinne.

 

GRIL:

Fabien: Gotowe! Kto chce...

All: ... JA! – wielki rzut z talerzami na grila.

Blood wbija w kiełbasę trzy świeczki i zapala. (a komu chciałoby się piec tort dla trzech świeczek? dop. Autora)

Fabien: No to raz, dwa, trzy!

I All: Spło ło, spło ło... – z pełnymi ustami. Nic nie da się zrozumieć, przeżuta kiełbasa, stek i skrzydełka fruwają w powietrzu. Wzruszona Kirhan ociera ślinę z oczu i wybiera resztki jedzenia z włosów.

Kirhan: Dziękuję wam, jestem naprawdę wzruszona...

Cornelius: Ale zjesz całą tę kiełbasę, czy mogę zjeść pół? – zostaje zignorowany.

Tenshi: Mam tylko nadzieję, że nie będzie zbyt długo...

Reijel: Zgadzam się. Nie lubię przydługawych i ckliwych przemówień...

Kirhan: I cieszę się, że mogę tu być... >.< – dokończyła, ale zupełnie nikt jej nie słucha, więc prycha i odchodzi mamrocząc do siebie. Tym czasem Nathaniel z głośnym ‘mniam’ zabiera się za butlę z kaszą na kolanach Fillipa patrząc jak inni jedzą. Na grila trafiają kolejne porcje mięsa. Nathaniel kończy jeść i zsuwa się z kolan tatusia. Dziękuje bełkotem i człapie niepewnie do piaskownicy. Fillip podnosi się, ale...

Marcel: Jedz, kochanie. Ja się nim zajmę – bierze swój talerz i idzie za małym – A ty – syczy do Fabiena – Masz je dobrze upiec. Jeśli będą krwiste zadbam byś przez tydzień cierpiał po nich na niestrawność.

Fabien: Tak, tak. Wiem. Trochę więcej zaufania... – niewinny uśmiech, na które odpowiedzią było głośne prychnięcie.

 

CHWILĘ PÓŹNIEJ:

Sheva, Kinn, Ryo i Alen pieką chleb i ser żółty na grilu zajęci rozmową.

Kinn: Czytałem, że damskie stroje nieźle podniecają niektórych mężczyzn.

Sheva: Dużo czytasz jak na osobę bez pary... – trafne spostrzeżenie.

Kinn: Trzeba się dokształcić na wszelki wypadek. A wypadki chodzą po ludziach... – zarozumiały uśmieszek.

Ryo: Gabriel! – macha ręką na chłopaka, który właśnie odganiał się od kochanka. – On zna się najlepiej na damskich strojach i podniecie.

Gabriel: Na wstępie dzięki za ratunek. Ten erotoman jest nieugięty! No i o co chodzi?

Alen: O damskie ciuszki...

Gabriel: ^///^ Więc dlaczego ja? ^^” No dobrze, wiem dlaczego... Damskie ciuszki... Wszystko zależy od typu faceta. Ten na przykład erotoman podnieca się w przeciągu kilku sekund i wcale nie musze się starać by tak było. Ślini się za każdym razem, kiedy się pochylam – zademonstrował, a Michael topi w ślinie wszystkich przy stole – Nie lubi kobiet, ale lubi ich ubrania, zwłaszcza te skromne, które odsłaniają najwięcej. Każdy facet ma swój własny wachlarz upodobań. Trzeba go znaleźć ^^.

Alen: Jasne. Tylko jak? – patrzy na Blooda, który właśnie dłubie w kiełbasie wybierając tłuszcz.

Gabriel: A próbowałeś go wiązać? – i od nowa o tym samym...

 

Kirhan: Myśleli, że sobie całkowicie poszłam? >.< Nie ma tak dobrze! Ktoś włączył muzykę, kiedy się trochę ściemniło i gril trwał do późnych godzin nocnych, a później było upychanie rodziny po domach, czy to u babci, czy to cioteczki. Typowa sielankowa atmosfera.

 

Alen: I koniec. Takie głupie pożegnanie 3 lat bloga. Za rok, kto wie, kto wie... Albo najlepiej za dwa lata na piątą rocznicę? Żegnamy Was! (hyc Blooda za rękę i kłania się zmuszając do tego także Denny’ego)

Blood: Najlepiej żadnych więcej rocznic (marszczy nos).