Polowanie w sweterku na złodziejaszka

🎇🎆PIERWSZA NOTKA NOWEGO ROKU!🎆🎇

MIEJMY NADZIEJĘ, ŻE W 2019 ROKU: WPISY BĘDĄ DODAWANE REGULARNIE, szczęśliwie skończę studia podyplomowe i dostanę cholerny papier, o który teraz walczę, znajdę pracę w jakiejś uroczej szkole lub przedszkolu, uda mi się wypromować mój dwujęzyczny blog recenzencki... W sumie to życzeń i planów na ten rok mam wiele. Zobaczymy jak będzie!

💟SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU DLA WAS, KOCHANI! OBY WASZE MARZENIA SIĘ SPEŁNIŁY :)

Przechyliłem głowę w bok przyglądając się trzymanemu przez Victora Wavele swetrowi, czy też „sweterkowi”, co było lepszym określeniem na to, co mężczyzna miał w dłoniach. Delikatna, cienka włóczka była śnieżno biała, a sam „sweterek był trochę dłuższy, zaś pół pleców było całkowicie odkryte, nie licząc licznych wstążek, które krzyżowały się przewleczone przez kilka dziurek.

- Jesteś pewny, że to zadziała? - Syriusz szturchnął sweter palcem. - Nie wygląda mi to na coś szczególnie pożądanego przez mężczyzn… Auć! Zgłoszę to! - Syriusz dostał w głowę od nauczyciela run.

- Zgłoś. - prychnął psor z wyzywającym spojrzeniem. - Ten seter kosztował fortunę i zapewniam cię, że jest hitem tegorocznej wiosny.

- Tak w sumie, Syriuszu, to on ma rację. - James pokiwał głową zgadzając się z Wavelem. - Jest całkiem seksowny, więc na właściwej osobie będzie wyglądał obłędnie.

- Widzisz! Chociaż teraz zastanawiam się, czy James powinien tu być, kiedy Noel go na siebie założy… Auć!

Tym razem to Wavele dostał po głowie od Noela.

- Nie jestem moją siostrą, więc bez takich.

- Dobrze już, dobrze.

- A zaklęcia. - zabrałem w końcu głos. - Jest pan pewny, że wszystkie zadziałają?

- Tak, Remusie. Wszystkie zostały sprawdzone. Poza tym mamy jeszcze runy. W każdym razie sweter jest połączony z zaklęciem namierzającym i chroniony przed magią Skrzatów Domowych, więc ten mały gnojek nie zdoła go zabrać, a jeśli nawet to nie bez problemów, a więc będzie musiał pofatygować się osobiście. Wtedy nawet jeśli sweter zniknie, będzie tam, gdzie ta cholera i tak dowiemy się, gdzie się ukrywa.

- No dobrze, a naszym zadaniem jest rzucić zaklęcia, kiedy tylko go zobaczymy, aby uwięzić go tutaj. - Peter powtórzył to, co jakiś czas temu wyjaśniał nam nauczyciel.

- Dokładnie. Chociaż ty nie musisz rzucać zaklęć, dla bezpieczeństwa nas wszystkich. Zostawimy cię sam na sam ze Skrzatem, kiedy już go złapiemy.

Miałem ochotę się roześmiać. Wavele planował torturować Skrzata Domowego zaklęciami Petera. To naprawdę  miało sens i było potwornie złe. W końcu zaklęcia Petera były nieprzewidywalne.

- Dobra, zróbmy to i miejmy z głowy. - Syriusz westchnął tak ciężko, że zwrócił na siebie uwagę nas wszystkich. - No co? To żadna przyjemność polować na walniętego Domowego Skrzata.

Nikt tego nie skomentował. Zamiast tego, schowaliśmy się w ustalonych wcześniej miejscach pokoju i po prostu czekaliśmy.

W tym czasie Noel Seed zdjął z siebie koszulę i założył biały sweter. Musiałem przyznać, że leżał na nim lepiej niż sądziłem i zacząłem powoli rozumieć, co ludzie mogą w nim widzieć w tym sezonie.

Sweter nie znikał, co było dobrym i złym znakiem jednocześnie. Plan mógł, ale nie musiał zadziałać. Czekaliśmy więc, a w tym czasie Noel starał się zachowywać naturalnie przeglądając się w lustrze i sprawdzając jak leży na nim sweter, który tak w ogóle to leżał lepiej niż dobrze zupełnie jakby z każdą chwilą coś się zmieniało na lepsze. Chociaż wiedziałem, że to przecież niemożliwe, więc najwyraźniej po prostu przyzwyczajałem się do tego, jak wyglądał ten i tak przystojny mężczyzna.

Puff! Aż się przestraszyłem kiedy na środku pokoju pojawił się młody wykolczykowany Skrzat Domowy. Jego oczy utkwione były w swetrze Noela, który odwrócił się gwałtownie od lustra. Miałem wrażenie, że i jego wystraszyło to nagłe pojawienie się małej poczwary.

To ja byłem tu wilkołakiem, ale to Wavele zareagował najszybciej i zdążył rzucić pierwsze zaklęcie kiedy ja dopiero wstawałem z gotową różdżką, a zaraz za mną ze swojego ukrycia wyskoczyli James i Syriusz.

Skrzat zdecydowanie się tego nie spodziewał i dzięki temu udało nam się powstrzymać go przed rzuceniem się nam do gardeł. Na pewno chciał też rzucić kilka zaklęć, ale runy, które nauczyciel wyrysował na podłodze zadziałały, ponieważ zapłonęły mocą i zgasły po chwili.

Nie wiem czy Skrzat był bardziej zaskoczony czy zdenerwowany, ale nie ulegało wątpliwości, że nie należał w tej chwili do najszczęśliwszych. Kiedy zamknęła się wokół niego lśniąca, magiczna klatka, zaczął rzucać się w jej wnętrzu jak szalony.

- Zrobisz sobie krzywdę, przestań! - głos Noela przedarł się przez wściekłe powarkiwania Skrzata Domowego. Mężczyzna podszedł bardzo blisko klatki zanim w ogóle ktoś zdołał go przed tym ostrzec. - Nie rób tak. - patrzyłem z otwartymi ustami, jak mężczyzna kładzie dłoń na zaciśniętej na magicznych kratach ręce małego złodzieja.

Skrzat spojrzał na niego zaskoczony. Cóż, było nas dwóch.

Seed pokręcił głową. Wyglądał jak anioł z jakiegoś obrazu w tym białym swetrze, niczym w jasnej szacie i z niesamowitą łagodnością wymalowaną na twarzy.

- Noelu…

- Cicho, Victorze. Ten Skrzat jest taki młody…

- To złodziej.

- Sio! - Noel odsunął się od klatki i machnął ręką. - Wszyscy wychodzicie.

- Hę?

- Nie „hę”, Victorze, tylko wychodzisz razem z chłopcami, a ja zajmę się resztą. Jeśli będę potrzebował pomocy, dam wam znać. Do tego czasu czekacie pod drzwiami. No już, sio.

Wavele najwyraźniej zaniemówił, ponieważ nie powiedział zupełnie nic, nawet kiedy Noel wypychał go za drzwi. Ja i moi przyjaciele wyszliśmy po dobroci.

- Co to było? - Syri spojrzał na swojego ulubionego nauczyciela, który wpatrywał się z niedowierzaniem w drzwi.

- A bo ja wiem? Tego nie było w planie. To Peter miał się nad nim znęcać, a nie Noel go pocieszać. - mężczyzna spojrzał na nas i wzruszył ramionami. - Miejmy nadzieję, że on naprawdę wie, co robi.

- W przeciwnym razie straci pan ten drogi sweter.

Z trudem powstrzymałem śmiech wywołany żartem Syriusza. Wavele nie uznał go jednak za równie zabawny i rzucił chłopakowi mordercze spojrzenie. Cóż, jeśli ktoś mógł się z nim drażnić to był to tylko Syri.

- Ten Skrzat nie da się drugi raz złapać na to samo…

- Oj, zamknij się już, Syriuszu! Noel go nie wypuści, a przynajmniej nie po to żeby nas dalej okradał. Wie jak bardzo chcę odzyskać to co ta cholera zabrała. Wszystko jest pod kontrolą. Czekamy.

Wymieniliśmy spojrzenia z przyjaciółmi. Wszyscy mieliśmy nadzieję, że ten niespodziewany obrót spraw skończy się tak, jak to zaplanowaliśmy lub przynajmniej w sposób bardzo zbliżony. Nie potrzebowaliśmy więcej problemów, niż te, które już mieliśmy z winy Skrzata. James chciał odzyskać dziewczynę, a ja nie miałem nic przeciwko ubieraniu się w lepsze rzeczy, bo przecież miałem w szafie i takie.

W sumie to Seed wspomniał coś o tym, że Skrzat był młody, więc może po prostu zrobiło mu się go żal? Nie widziałem innego wytłumaczenia dla jego zachowania. Nie byłem jednak znawcą w tym temacie, więc nie miałem pojęcia na ile Seed miał rację, co do wieku Skrzata. No i nie zmieniało to faktu, że Hagrid próbował już pomóc złodziejaszkowi i jedyne, co osiągnął to sprowadził nam go na głowy w szkole. Może więc Skrzat miał jakieś niezrozumiałe talenty lub znał zaklęcia, które sprawiały, że osoba o miękkim sercu zaczynała mu współczuć i tak wychodził z opałów?

Podzieliłem się swoimi obawami z moją „paczką”, do której zaliczyłem także na dzień dzisiejszy nauczyciela run.

- Nie mówię, że to niemożliwe… Jeśli jednak to prawda to jesteśmy w ciemnej du…

- pie. - dokończył za nauczyciela James.

- szy! - poprawił go sam Wavele. - Ciemnej duszy!

- Jasne. - okularnik machnął ręką na „polityczną” poprawność psora.

- Więc co robimy? Wchodzimy? - zapytałem.

- Tak. - nauczyciel podjął decyzję, ale zanim to my wtargnęliśmy do pokoju, drzwi same się otworzyły. Noel Seed zaprosił nas do środka.